AUTOBiografie

Een Korte Autobiografie

Een vroege herfstdag ergens in een oktobermaand zag ik het levenslicht, een maand te vroeg, niettemin volop schreeuwend vanuit mijn nog niet volgroeide longen.


Zo'n 25 jaar later zag het ernaar uit dat ik een succesvol pad als wetenschapper zou bewandelen, maar dat was buiten mijn temperament gerekend, dat andere expressiekanalen nodig had dan petrischalen, incubators, ELISA-plates en Gilson-pipetten.


Na een identiteitscrisis van formaat rond mijn 26e moest het toch dansen zijn.... dus begon ik mijn lichaam te hertrainen via één-op-één Pilates en Cecchetti-ballet, en niet veel later werd ik aangenomen in mijn droomschool, London Contemporary Dance School @ The Place, ook gekend als hemel op aarde voor zij die bezeten zijn van dans.


De professionele danswereld na mijn dansstudies leek soms meer op het andere uiterste, maar gelukkig besefte ik dat aanvankelijk maar half. Ik begon stilaan te werken met mensen en groepen, en leerde hen bewegen en creatief zijn.


Als danseres en bewegingsdocent verdiepte ik me in improvisatie, contact improvisatie en somatische (body-mind) technieken. Een blessure dan, in 2006, bracht me stilaan op het pad van de alternatieve helende kunsten.



In 2007 beleefde ik de ervaring die ik Bliss Central gedoopt heb. BLISS, niet als gevoel IN je lichaam, maar als de hele Realiteit. Er was niks in mijn hele leven dat me voorbereid had op een dergelijke ervaring, en de weerslag van een te vroeg ontwaken was intens — niet in het minst omdat deze cultuur nauwelijks bekend is met dit proces. Zeggen dat ik trauma en transformatiecrisis uit de eerste hand ken, is een understatement.


Tezelfdertijd moest ik stilaan ontdekken dat de antwoorden op de crisis waarin ik me bevond, hoe intens ik die bij momenten ook ervaarde, al in me lagen. Ik moest enkel leren luisteren en leren het proces van ontvouwen vertrouwen.


In mijn eigen zoektocht naar heling ben ik me in de afgelopen vijftien jaren beginnen ontwikkelen in therapeutische richting. Het is dit werk dat ik vandaag deel, naast yoga, waar ik van hou, en die ook een integraal onderdeel van mijn eigen praxis is.


Vandaag ben ik op een andere plek in mezelf, anders dan ik ooit geweest ben. Rijker, dieper. En die plek is nog steeds veranderend en verdiepend, en kent haar eigen uitdagingen (niet in het minst in de extreem snel veranderende wereld vandaag).


Ik heb ontdekt dat ik het meest in mijn element ben als ik met mensen kan werken op een manier die hen in al hun aspecten erkent, als de complete en complexe wezens die we zijn.


Ik heb ook ontdekt dat mijn sterkste kwaliteiten waarschijnlijk mijn intuïtie, mijn invoelen en mijn inzicht zijn. En gelukkig ben ik nog steeds Wild at Heart. Daarnaast zijn waarden als harmonie, schoonheid en vrijheid een compleet andere rol in mijn leven gaan spelen.

But (s)he who does not dare to grasp the thorn should never crave the rose.


— Anne Brontë —

Kwalificaties, trainingen en meer

Ik geloof in de school van het leven én ik geloof in goede trainingen en mentorschap.


Mijn geest werd gescherpt aan de Vrije Universiteit Brussel, waar ik mijn studies tot Bio-Ingenieur deed (1988-1993) en waar ik vier jaar onderzoeker was in het domein van de Cellulaire Immunologie in het lab van prof. dr. Patrick De Baetselier, als aspirant van het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek (F.WO.). 


Mijn eerste body-mind coach en mentor was Ingrid Lootvoet. Het was met haar dat ik mijn eerste prille stappen zette op vlak van embodiment via Pilatestechniek en Cecchetti-ballet. Door mijn één-op-één werk met haar kreeg mijn verlangen om professioneel te dansen wortels en werd ik met een full scholarship (British Government Dance and Drama Award) aanvaard in London Contemporary Dance School @ The Place, waar ik mijn vocationele dansstudies deed van 1999 tot 2002.


Mijn verdere dansontwikkeling is beïnvloed door de geweldige leraren aan The Place en de leraren bij wie ik me verder ontwikkelde binnen de hedendaagse dansscène in Vlaanderen en Londen, de vele dansers met wie ik in de loop der jaren de dansvloer deelde, en de dansers en bewegers aan wie ik mijn kennis en kunde mocht doorgeven. Ik dipte mijn teen in de gevechtssport via de Wushu-lessen die ik volgde bij Stefan Leoni, Mike Martello (af en toe) en in China.


Ik ben gecertifieerd Craniosacraal therapeut door het College of Cranio-Sacral Therapy (CCST) in London (2008-2010) onder leiding van Thomas Attlee. Mijn Yogalesgever-kwalificatie (250 hours immersive) ontving ik van Yogapoint, Nashik, Maharashtra, India (erkend door Bihar School of Yoga) (2012). Mijn eerste yogalerares in The Place, Suzanne Lahusen, heeft haar imprint onmiskenbaar achtergelaten. Vele inspiratiebronnen hebben haar gevolgd. 


Mijn therapeutische skills ontwikkelde ik aan Agape, Koolskamp, België, waar ik vanaf 2009 de vierjarige modulaire opleiding volgde in Dans- en Bewegingstherapie. Ik was assistent in de opleiding gedurende één volledige cyclus (2011-2015), en behaalde mijn officieel certificaat na het schrijven van mijn eindwerk in maart 2016.


Na mijn afstuderen als therapeut was het nodig mijn ondernemersskills te ontwikkelen, zodat ik mijn werk op een professionele manier in de wereld kon brengen en me verder kon blijven ontwikkelen. Mentors op dit pad waren Rose Jansen van Create Academy, mijn leraren Bedrijfsbeheer van Syntra en de coaches van het Starterslabo te Antwerpen. Inspiratiebronnen zijn Derek Rydall, Sage Lavine, Rikka Zimmerman, Claire Zammit, e.a..


Los van de kwalificaties waren mijn jeugdjaren allesbehalve een makkelijk parcours. Ik sta op eigen benen sinds mijn vijftiende. De weg die ik heb afgelegd, heb ik zelf geplaveid met de hulp van alle leraars en mentors die ik op mijn pad ontmoette. Ik ken de waarde van investeren in je eigen groei, qua tijd en ruimte, qua geld en resources, qua discipline en toewijding. Ik zou nergens staan zonder die keuze in mijn leven gemaakt te hebben... opnieuw en opnieuw. En opnieuw.


De andere kant van de medaille is dat ik in mijn eigen proces in het reine ben moeten komen met de voortdurende openlijke en soms subtiele autoriteitsconflicten die ik in mijn leven tegenkwam, waarvan ik oorspronkelijk niet eens wist dat ik er continu in terecht kwam. We repeat what we don’t repair. Ik ben mijn leraren in Agape die dit conflict konden hanteren erg dankbaar voor hun inzicht en hun skill om me deze dynamiek te helpen transformeren, opdat ik in touch kon komen met mijn eigen auteurschap en soevereiniteit. Nog belangrijker was het herstel van voeding in mijn cellen. Ik wist niet dat mentoring geen mothering is. De patriarchie leerde me de fundamentele waarde van moeders niet. En in tegenstelling tot wat de wereld ons zo graag belooft, levert prestatie geen voldoening — zelfs ondanks de vele kortstondige transcendente momenten van extase die ook deel vormden van dat pad. Flying high. Maar het is het lange en diepe pad van Embodiment geweest, waar ik me onbewust tot aangetrokken voelde, dat mijn lichaam de mogelijkheid gegeven heeft om ervaringen te verwerken tot op een diep cellulair niveau. Ik heb zelf kunnen ervaren hoe enkel dit diepe belichaamde verwerken de fundamentele relatie met je gut en diepe zelf herstelt, en alleen vanuit die gut wordt intrinsieke vol-doening geboren.


Mensen vragen me wel eens of ik ooit ga stoppen met leren. Het zal je misschien verbazen, maar ik kan me perfect gelukkig zien in een hut op een strand of een berg ergens zonder een boek of computer in zicht.


Dat gezegd... stoppen met groeien? Dat zou onmogelijk zijn. Ik geloof dat we hier zijn om ons volle menselijke potentieel te realiseren en we hebben amper het oppervlak aangeraakt. Ik hou intens van het avontuur dat leven op deze planeet is. Zelfs in deze uitdagende tijden.  


En dan is er ook nog de diepgang die zich maar ontvouwt door te luisteren. Het universum is zo oneindig, en ik verlang niks meer dan haar mysteriën dieper en dieper te doorgronden. Die knop kan ik niet afzetten, als ik dat al zou willen. 


Ik heb pas nu het gevoel dat al de ervaringen die ik in dit (en andere) levens heb opgedaan, zijn vruchten beginnen afwerpen. Dat de paden samenvloeien en ik tot de ontplooiing van mijn zelf kom zoals het de bedoeling was. En dat ik pas nu, na deze rijke tocht, mijn werkelijke levensdoel, in dit leven, kan beginnen vervullen van de wereld te helpen helen. Ik ben in alignment met de manifestatie van hemel-op-aarde — heaven-on-earth — en het tot bloei komen van de mensheid in haar volle verlichte schoonheid. En in de woorden van Zach Bush, "I wanna play in that sandbox!" Het gevoel van missie is er altijd geweest. Het ontvouwen is een ongoing journey.  

May the flowers remind us why the rain was  necessary.


— Xan Oku —

Mijn Visie

Mijn huidige visie op embodiment (in het Oosten ook tantra of tao genoemd), relaties en veranderingsprocessen is sterk beïnvloed door mijn eigen spirituele ontwaken vijftien jaar geleden en mijn proces sinds die plateau-ervaring.


Ik schreef mijn eindwerk voor de Dans- en Bewegingstherapie over dit proces. Het werd uiteindelijk een manuscript van net over 400 bladzijden, bestaande uit een autobiografisch deel, en een theoretisch deel met als titel 'Bliss Central. Embodiment and Awakened Reality. Rewriting the Consensual Mind. A Framework.'


Gezien deze ervaring mijn hele persoonlijke en culturele conditionering in de meest letterlijke zin onderuit haalde, ben ik in het theoretische deel van mijn eindwerk denkkaders gaan onderzoeken die mijn veranderde perspectief op de realiteit konden ondersteunen, en die een ander zicht gaven op de fenomenen die ik in mijn proces na mijn ontwaken tegenkwam.


Auteurs wiens werk ik heb aangeraakt zijn Mario Beauregard, Ken Wilber, A.H. Almaas, Thinley Norbu, Reginald Ray, Stephen Porges, Peter Levine, Bessel van der Kolk, Paris Williams, Paul Levy, Steven Greer, e.a. Een deel van mijn werk kan je terugvinden op Academia, www.academia.edu.

“Christie ... Deep humble bow ... outstanding work on Bliss Central Papers ... a real transmission ... I've been a long time Integral practitioner (co-moderated Atlanta Integral/Ken Wilber group for 10 years) and Buddhist” — Joe Garofalo, Academia

In zekere zin vormen de afgelopen vijftien jaar en mijn eindwerk dat eruit voortgekomen is, de basis van mijn huidige manier van kijken en werken, al is die vanzelfsprekend steeds verdiepend en veranderend. 


Misschien is het juister van te zeggen dat de echte basis van alles wat ik doe mijn steeds meer openende lichaam is, de mate waarin ik mij kan laten leiden door de diepere flow van het leven, en de mate waarin mijn cellen baden in het Licht dat geen tegenstellingen kent — of andersom, de mate waarin mijn lichaam en leven meer en meer een zich creatief ontvouwende expressie en manifestatie worden van dit universele veld van Licht, Liefde, Intelligentie, Harmonie, Waarheid, Rechtvaardigheid en Schoonheid. En dat het een work-in-progress is, leidt geen twijfel.


Het is een delicate wilde dans — dit leven.

  

Met Liefde, Christie

We are all just walking each other HOME.


— Ram Dass —

>